editie 2006
Groeten uit Mijmeringen is vanaf
heden weer actief. Als log ditmaal.
Oefening01
Het is 1 maart 2006 en de meteorologische lente is
begonnen.
Dit jaar begint de astronomische lente op 20 maart om 19.26 uur en dan
word ik precies een minuut later 39. Het leven schijnt pas echt te beginnen
bij 40 dus ik heb nog ruim een jaar om te oefenen.
Dat doe ik al heel veel. Ik oefen in mijn beeldvorming, vormgeving, zingeving,
menszijn, vrouwzijn, moederschap, huishouden, boekhouding, kookkunsten,
taalvaardigheden, vriendschappen en communicatie.
Ik oefen me suf en het gaat al behoorlijk goed. Ik denk dat ik als ik
40 word er klaar voor ben.
Vanmorgen zat ik in een kastanjeversterkingsbad die, volgens de tekst
op de verpakking, alle loom- en vermoeidheid wegneemt en de circulatie
in het lichaam bevorderd. Het rook heerlijk en ik zag de sneeuwvlokken
door het badkamerraampje naar beneden vallen. Leve de meteorologische
lente dacht ik en stond verkwikt en gecirculeerd op. Met de lente begint
alles opnieuw.
020306 kleurpatroon
200306 19.27 uur
Jawel, het is zover. Heden mijn 39e lente. En het hangt in de lucht. Overal
luchtend beddegoed. Overal zonnende mensen. Op bankjes, in parkjes, op
tuinstoelen, in voortuintjes, op balkonnetjes. Overal lente. In de speeltuin
hadden de andere moeders nog meer te vieren dan ik. Met een roseetje werd
de lente beklonken.
vandaag zonneslingers, morgen eens kijken waar m'n
bossen-bloemen-foto's zijn gebleven ter tentoonstelling
210306
Afgelopen 5 jaar fotografeerde ik (bijna) alle boeketten die ik kreeg.
Hierbij een selectie om het begin van de nieuwe lente nog eens luister
bij te zetten.
22 03 2006
Met een jaar of dertien, veertien koos ik voor een atheneumpakket en liet Grieks en Latijn voor wat het was. Daar kreeg ik veel, veel later spijt van en probeerde Latijn te leren via een avondcursus in het volwassenen onderwijs. Ik was met net dertig plus de jongste leerling. De oudste was vijfentachtig. Desalniettemin dacht de leraar ons te moeten behandelen als lastige tieners waardoor ik voortijdig afhaakte en is het me toen ook niet gelukt echt Latijn te leren. Wat me bijbleef was de opvatting van de docent over bloemen in vazen. Volgens hem waren afgesneden bloemen dode dingen die hun laatste stuiptrekking laten zien. Wetenschappelijk en objectief gezien natuurlijk al te waar en waarheid staat als een paal boven water. Eigenlijk vind ik het wel poëtisch, zo'n stuiptrekking in een vaas. Sommige bloemen lijken wel weg te willen vliegen in hun laatste ademtocht.
(En bloemen zijn niet eens mijn onderwerp.)